«Η Ελλάδα έχει τη χαμηλότερη αγοραστική δύναμη στην Ευρώπη», τόνισε και η ιστοσελίδα «Βankar» της βαλκανικής χώρας
Με τους χαμηλούς μισθούς και τη μικρή αγοραστική δύναμη των Βαλκανίων και δη της Ελλάδας ασχολήθηκε το σαϊτ bankar.me. Η ιστοσελίδα που ασχολείται με τα χρηματοοικονομικά στο Μαυροβούνιο ανέφερε για την Ελλάδα, σχετικά με την πρόσφατη έρευνα:
«Λαμβάνοντας υπόψη το Πρότυπο Αγοραστικής Δύναμης (PPS), το χάσμα στους μέσους ετήσιους μισθούς πλήρους απασχόλησης σε ολόκληρη την ΕΕ είναι μικρότερο από ό,τι σε ονομαστικούς όρους». Εκτίμηση σύμφωνα με έρευνα του Euronews.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιες χώρες πληρώνουν καλύτερα στην Ευρώπη; Υπάρχουν διάφοροι δείκτες για τη σύγκριση μισθών και ημερομισθίων. O νέος υπολογισμός της Eurostat, ο μέσος ετήσιος προσαρμοσμένος μισθός πλήρους απασχόλησης ανά εργαζόμενο, ξεχωρίζει ως ιδιαίτερα χρήσιμος. Υπολογίζεται από τις μέσες ετήσιες ακαθάριστες αποδοχές για μια εργασία πλήρους απασχόλησης.
Σύμφωνα με τη Eurostat, το 2023, ο μέσος ετήσιος προσαρμοσμένος μισθός ανά εργαζόμενο πλήρους απασχόλησης είχε διαφορές.
Κυμαινόταν από 13.503 ευρώ στη Βουλγαρία έως 81.064 ευρώ στο Λουξεμβούργο. Ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 37.863 ευρώ.
Εννέα κράτη μέλη ανέφεραν μισθούς πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ. Αντίθετα 17 χώρες ήταν κάτω από αυτόν. Η Ολλανδία δεν συμπεριλαμβάνεται στα δεδομένα λόγω διαφορών στη μεθοδολογία.
Εκτός από το Λουξεμβούργο, ο μέσος μισθός ξεπέρασε τις 50.000 ευρώ σε άλλες πέντε χώρες. Πρόκειται για: Δανία (67.604 ευρώ), Ιρλανδία (58.679 ευρώ), Βέλγιο (57.989 ευρώ), Αυστρία (54.508 ευρώ) και Γερμανία (50.988 ευρώ).
Η Ινδία, η Σουηδία και η Γαλλία κατατάσσονται επίσης πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ.
Στο κάτω μέρος, τη Βουλγαρία ακολουθούν η Ουγγαρία (16.895 ευρώ), η Ελλάδα (17.013 ευρώ), η Ρουμανία (17.739 ευρώ), η Πολωνία (18.054 ευρώ) και η Σλοβακία (19.001 ευρώ).
Αυτών των χωρών οι ετήσιοι μισθοί δεν ξεπέρασαν τις 20.000 ευρώ. Η Ιταλία και η Ισπανία βρίσκονται κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ, με ετήσιους μισθούς περίπου 32.500 ευρώ.
Πώς αλλάζουν οι διαφορές όταν προσαρμόζονται για τα πρότυπα αγοραστικής δύναμης;
Οι μέσοι μισθοί σε επίπεδο αγοραστικής δύναμης (PPS) επιτρέπουν μια πιο δίκαιη σύγκριση, καθώς το κόστος ζωής, ειδικά το κόστος στέγασης, ποικίλλει σημαντικά στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Η ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (PPP) εξαλείφει τον αντίκτυπο των διαφορών τιμών μεταξύ των χωρών. Το PPS είναι ένα «τεχνητό νόμισμα», όπου μια μονάδα PPS μπορεί θεωρητικά να αγοράσει την ίδια ποσότητα αγαθών και υπηρεσιών σε κάθε χώρα.
Όταν αναλύεται ο μέσος ετήσιος μισθός πλήρους απασχόλησης, προσαρμοσμένος ανά εργαζόμενο PPS, οι διαφορές είναι πολύ μικρότερες σε σύγκριση με τα ονομαστικά ποσά.
Ωστόσο, παραμένουν σημαντικές διαφορές σε ολόκληρη την ΕΕ. Για παράδειγμα, σε ονομαστικούς όρους, ο υψηλότερος μέσος μισθός ήταν εξαπλάσιος του χαμηλότερου. Ο λόγος αυτός μειώθηκε σε 2,5 φορές όταν προσαρμόστηκε για ΜΑΔ (Μονάδες Ισοδύναμης Αγοραστικής Δύναμης).
Η Ελλάδα βρίσκεται στη χαμηλότερη θέση
Ο μέσος ετήσιος μισθός πλήρους απασχόλησης προσαρμοσμένος ανά εργαζόμενο, μετρούμενος σε PPS, κυμάνθηκε από 20.525 € στην Ελλάδα έως 53.745 € στο Λουξεμβούργο.
Σε ονομαστικούς όρους, η Ελλάδα ήταν τρίτη από το κάτω μέρος του πίνακα, αλλά είχε το χειρότερο αποτέλεσμα στο PPS.
Από τις επτά χώρες που είχαν μισθό πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ, εκτός από το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, η Δανία, η Γερμανία και η Αυστρία είχαν μισθούς άνω των 45.000 PPS.
Η Ιρλανδία και η Γαλλία ήταν οι άλλες δύο χώρες πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ, με μισθούς ΜΑΔ 41.581 ευρώ και 39.110 ευρώ.
Η Ιταλία είχε τον χαμηλότερο μισθό μεταξύ των «τεσσάρων μεγάλων» της ΕΕ, με 33.723 ΜΑΔ, ενώ η Ισπανία κατέγραψε ελαφρώς υψηλότερο αριθμό 35.774 ΜΑΔ, και οι δύο κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ.
Πώς άλλαξαν οι μέσοι μισθοί από το 2022 στο 2023;
Μεταξύ των 26 χωρών της ΕΕ, ο μέσος ετήσιος μισθός πλήρους απασχόλησης, προσαρμοσμένος ανά εργαζόμενο, μειώθηκε μόνο στη Σουηδία μεταξύ 2022 και 2023.
Στη Σουηδία, ο μέσος μισθός μειώθηκε κατά 1.817 ευρώ, που αντιπροσωπεύει πτώση 4%.
Ωστόσο, αυτή η πτώση οφείλεται στη μετατροπή της σουηδικής κορώνας σε ευρώ. Σε τοπικό νόμισμα, οι μισθοί αυξήθηκαν ελαφρά. Στην ΕΕ, οι μισθοί αυξήθηκαν κατά 2.225 ευρώ ή 6%.
Σε ονομαστικούς όρους, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και η Ιρλανδία σημείωσαν τις μεγαλύτερες αυξήσεις, το καθένα κατά περισσότερα από 4.000 ευρώ. Οι μέσοι μισθοί στη Μάλτα, την Ελλάδα και την Ιταλία αυξήθηκαν κατά λιγότερο από 1.000 ευρώ.
Εξετάζοντας τις ποσοστιαίες αλλαγές, η Ρουμανία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Λετονία και η Κροατία σημείωσαν τις μεγαλύτερες αυξήσεις. Εκεί είδαν τους μισθούς να αυξάνονται περισσότερο από 15%.
Αντίθετα, οι αυξήσεις ήταν κάτω του 5% στη Μάλτα, την Ιταλία, την Ελλάδα, τη Δανία, τη Φινλανδία και την Κύπρο.
Επαρκής μισθός για μια αξιοπρεπή ζωή στην Ε.Ε
Η Eurostat άρχισε να υπολογίζει τους «μέσους ετήσιους μισθούς ανά εργαζόμενο πλήρους απασχόλησης» μετά την υιοθέτηση της οδηγίας για τη μπλε κάρτα το 2021.
Αυτός ο δείκτης χρησιμεύει ως κατώτατο όριο για τη χορήγηση αδειών εργασίας σε εργαζόμενους υψηλής ειδίκευσης σε εθνικό επίπεδο.
Σύμφωνα με τα μεταδεδομένα της Eurostat: «Πρακτικά, αυτός ο δείκτης αντιπροσωπεύει έναν μισθό επαρκή για μια αξιοπρεπή ζωή στο κράτος μέλος».
Ο μισθός προσαρμόζεται μετατρέποντας τους μισθούς μερικής απασχόλησης σε ακαθάριστο ισοδύναμο πλήρους απασχόλησης. Η μερική απασχόληση εξακολουθεί να είναι μια σημαντική τάση στην Ευρώπη.
Το 2023, το 17% των εργαζομένων στην ΕΕ ηλικίας 20 έως 64 ετών εργάζονταν με μερική απασχόληση σύμφωνα με τη Eurostat. Το ποσοστό αυτό ήταν ακόμη υψηλότερο σε ορισμένες χώρες, όπως η Γερμανία με 29 τοις εκατό και η Ολλανδία με 39 τοις εκατό».
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, όταν οι μισθοί προσαρμόζονται με βάση την αγοραστική δύναμη (PPS), οι διαφορές μεταξύ των χωρών μειώνονται.
Παραμένουν όμως σημαντικές. Για παράδειγμα, ο υψηλότερος μισθός είναι έξι φορές μεγαλύτερος από τον χαμηλότερο σε ονομαστικές τιμές.
Είναι όμως μόνο 2,5 φορές μεγαλύτερος όταν προσαρμόζεται με βάση την αγοραστική δύναμη.
Συνολικά, οι χώρες της Δυτικής και Βόρειας Ευρώπης τείνουν να προσφέρουν υψηλότερους μέσους μισθούς σε σύγκριση με εκείνες της Ανατολικής και Νότιας Ευρώπης.
Τάση που αντανακλά διαφορές στην οικονομική ανάπτυξη και το βιοτικό επίπεδο.