Από την πρώτη στιγμή ο Στέφανος Κασσελάκης με τη στάση του αναγνώρισε την πολιτική του ήττα στην ΚΕ. Αυτό δεν φαίνεται να ισχύει για όλους, ακόμα και έμπειρους πολιτικούς στο ίδιο το κόμμα.
Φανταστείτε την εξής εικόνα: Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει αναγνωρίσει το αποτέλεσμα της Κεντρικής Επιτροπής της προηγούμενης εβδομάδας, παραμένει πρόεδρος του κόμματος έως το συνέδριο του Νοεμβρίου, οι στενοί του συνεργάτες δεν έχουν παραιτηθεί ο ένας μετά τον άλλον και πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη να εκπροσωπήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ. Πραγματοποιεί ομιλία και εν συνεχεία δίνει συνέντευξη Τύπου.
Ακολουθούν υποθετικές ερωτήσεις τύπου «πώς να σας αποκαλούμε, έκπτωτο ή πρόεδρο;», «μετά την απόφαση της ΚΕ που ήταν καταδικαστική για εσάς πώς αποφασίσατε να έρθετε εδώ;», «αγνοείτε τα όργανα και το καταστατικό του κόμματος που εκπροσωπείτε;», «κύριε Κασσελάκη έχετε παντρευτεί την καρέκλα;». Είναι ορισμένα παραδείγματα από ερωτήσεις που σίγουρα θα γίνονταν και η συνέντευξη θα είχε μονοθεματικό ενδιαφέρον. Κανείς δεν θα τον ρωτούσε π.χ, «ποια είναι η άποψή σας για τα εθνικά θέματα».
Ερμηνείες
Για να μην παραμυθιαζόμαστε ο κ. Κασσελάκης γνωρίζει ότι σε μια πολιτική απόφαση, όπως αυτή της ΚΕ, δεν χωρούν όψιμες συνταγματικές τοποθετήσεις και ερμηνείες. Λέμε όψιμες καθώς ο συνδυασμός κρυφής-τηλεφωνικής ψήφου στον ΣΥΡΙΖΑ δεν εφευρέθηκε πριν λίγες μέρες, έχει συμβεί κι άλλες φορές στο παρελθόν χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις.
Ενδεχομένως αυτό να είναι κάτι που δεν γνωρίζουν ορισμένοι δημοσιολογούντες -ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- υποστηρικτές του πρώην προέδρου, οι οποίοι βρέθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και ίσως να μην έχουν διαβάσει και το καταστατικό του.
Το να μην το γνωρίζουν όμως ακόμα και βουλευτές που το επικαλούνται ως επιχείρημα είναι πρόβλημα, μιας κι αυτό σημαίνει ότι έχουν επιλεκτική μνήμη. Εντελώς συμπτωματικά ανάμεσα τους βρίσκονται και στελέχη που πιέζουν τον κ. Κασσελάκη να επανέλθει με βαθιά διχαστικό λόγο και να διεκδικήσει εκ νέου την αρχηγία, απευθυνόμενος στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο.
«Νομιμότητα»
Ένα άλλο επιχείρημα των υποστηρικτών του προέδρου που ακούστηκε από την πρώτη στιγμή και δυστυχώς αναπαράχθηκε και από δημοσιογράφους που όφειλαν να είναι ενημερωμένοι καλύτερα, αφορά τη «νομιμότητα« του οργάνου, υποστηρίζοντας πως η ΚΕ που απέπεμψε τον κ. Κασσελάκη απαρτίζεται από μέλη που εκλέχθηκαν το 2019. Έθεσαν έτσι ζήτημα «απονομιμοποίησης» του οργάνου καθώς δεν αποτύπωνε τις σημερινές ισορροπίες στο κόμμα.
Πρώτο φάουλ, θελημένο ή όχι δεν έχει σημασία, είναι ότι τα μέλη της ΚΕ εκλέχθηκαν το 2022 και όχι το 2019 και μάλιστα από την περίφημη βάση, μετά το καταστατικό συνέδριο εκείνης της χρονιάς όπου επανεξελέγη ο Αλέξης Τσίπρας στην προεδρεία του κόμματος.
Το δεύτερο φάουλ, που είναι σημαντικότερο από το πρώτο, έχει να κάνει με το γεγονός ότι μετά τη διάσπαση του 2023 (όταν αποχώρησε η Ομπρέλα και ακολούθως οι 6 συν 6), από την ΚΕ αποχώρησαν περί τα 100 μέλη, το ένα τρίτο δηλαδή του σώματος, το οποίο και αντικαταστάθηκε στη συνέχεια.
Προφανώς όσοι πήραν τις θέσεις δεν θα μπορούσαν να είναι αντικασσελακικοί. Τούτο αποδεικνύεται και απ’ το γεγονός ότι τον τελευταίο χρόνο η ΚΕ πάντα επιδοκίμαζε τις εισηγήσεις του προέδρου, με αποκορύφωμα την προτελευταία συνεδρίαση όπου και πέρασαν οι εισηγήσεις του ενόψει καταστατικού συνεδρίου.
Γιατί τότε δεν τέθηκε ζήτημα «νομιμοποίησης» του οργάνου απ’ όσους φωνάζουν σήμερα; Η απάντηση είναι απλή, επειδή συμφωνούσε με τον πρόεδρο. Μιλάμε δηλαδή για μια αντίληψη α λα καρτ δημοκρατίας.
Το τρίτο φάουλ, έχει να κάνει με το γεγονός ότι η διαδικασία του προηγούμενου ΣΚ ούτε για μία στιγμή δεν αμφισβητήθηκε, ως προς τη νομιμότητά της, από τον κ. Κασσελάκη ή τους υποστηρικτές του στο όργανο.
Αποδοχή
Κατά συνέπεια όταν παρευρίσκεσαι σ’ ένα όργανο, συμμετέχεις στη διαδικασία όλη τη μέρα και μάλιστα με μια πύρινη ομιλία, παρακολουθείς την πρώτη ψηφοφορία, την αποδέχεσαι, συμφωνείς ως προς τον τρόπο διεξαγωγής της δεύτερης ψηφοφορίας, επανέρχεσαι την επόμενη μέρα, παρακολουθείς τη δεύτερη ψηφοφορία, την αποδέχεσαι -έστω και αν εξαπολύεις μύδρους κατά της απόφασης, προσβάλλοντας τους συμμετέχοντες – αποχωρείς, πας στο γραφείο σου και μαζεύεις τα πράγματα σου, έχεις αποδεχθεί την πολιτική σου ήττα και έχεις νομιμοποιήσει τα πάντα.
Αν δεν είχες αποδεχθεί τίποτε από τα παραπάνω, δεν θα έπρεπε να έχεις μιλήσει, όφειλες να έχεις καταγγείλει τη διαδικασία και ν’ αποχωρήσεις από την πρώτη στιγμή που κατατέθηκε η πρόταση μομφής. Ομοίως οι συνεργάτες σου δεν θα έτρεχαν πανικόβλητοι δεξιά αριστερά λέγοντας «αρχίστε τα τηλέφωνα», μετά το πέρας της πρώτης ψηφοφορίας και το αποτέλεσμα 122-86 εις βάρος σου.
Επιπλέον, δεν θα σε αποκαλούσε «πρώην πρόεδρο», ο πιο στενός σου συνεργάτης, λίγα λεπτά μετά την αποπομπή σου και αναχώρησή σου από τη διαδικασία, σε πηγαδάκι έξω από το ξενοδοχείο που γινόταν η συνεδρίαση.
Κλίμα
Όλα αυτά τα γνωρίζει ο κ. Κασσελάκης και γι’ αυτό λειτούργησε ως όφειλε, αποδεχόμενος την πολιτική του ήττα. Το εντυπωσιακό είναι ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα βουλευτές που μιλάνε για τον ίδιο, καλλιεργώντας ένα κλίμα τάχα ανομίας και παραβίασης του καταστατικού εις βάρος του πρώην προέδρου, όταν ο ίδιος δεν έχει πει κουβέντα γι’ αυτό. Να λειτουργούν ως «λαγοί»; Δύσκολο, όχι επειδή ο πρώην πρόεδρος δεν μας έχει συνηθίσει σε τεράστιες μετατοπίσεις στο παρελθόν, αλλά επειδή πλέον δεν έχει το πάνω χέρι στο κόμμα και το ξέρει.
Την ίδια ώρα βέβαια, όταν τους τίθεται το ερώτημα αν προτίθενται να μείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ και μετά τις εκλογές, ανεξαρτήτως της έκβασης της μάχης, δηλώνουν πως θα μείνουν στο κόμμα.
Υπενθυμίζεται πάντως ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει ανοίξει ακόμα τα χαρτιά του. Θα είναι εκ νέου υποψήφιος; Θα ιδρύσει δικό του κόμμα; Θα φύγει και θα ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του; Κανείς δεν ξέρει. Κατά συνέπεια ας κρατάμε μικρό καλάθι τόσο ως προς τις προθέσεις, όσο και ως προς και τις τελικές επιλογές που θα κληθούν να πάρουν οι εμπλεκόμενοι σ’ αυτή την υπόθεση.