«Αυτή η διασκευή του μυθιστορήματος Swimming Home της Ντέμπορα Λέβι για τις ερωτικές εντάσεις σε μια ελληνική βίλα διακοπών είναι ακούσια ξεκαρδιστική από την αρχή» γράφει ο Kevin Maher στους Times -μάλλον δεν αγάπησε την ταινία.
Τι έχει κάνει η Ντέμπορα Λέβι για να το αξίζει αυτό; Μόλις πριν από λίγους μήνες, το μυθιστόρημα Hot Milk της Βρετανίδας συγγραφέως που είχε συμπεριληφθεί στη λίστα Booker, για τις οιονεί ερωτικές εντάσεις κάτω από τον ήλιο, μετατράπηκε σε μια ανιαρή καλλιτεχνική αποτυχία που έκανε πρεμιέρα με πάταγο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Και τώρα ένα προηγούμενο βιβλίο, το Swimming Home, επίσης για τις ίδιες εντάσεις κάτω από τον ήλιο, με φόντο μια ελληνική βίλα, διασκευάστηκε με ένα ζευγάρι αστέρων του indie κινηματογράφου (Κρίστοφερ Άμποτ και Μακένζι Ντέιβις) και ένα κάρο γυμνό. Και είναι ακόμη χειρότερο.
Αυτά γράφει ο Kevin Maher στους Times και συνεχίζει στο ίδιο τέμπο ακυρωτικής κριτικής.
Το κουρασμένο και άγρια μη πειστικό ζευγάρι μας περνάει το καλοκαίρι σε μια αποπνικτική ελληνική βίλα μαζί με την καλύτερή του φίλη, την καθηγήτρια της Σορβόννης Λάουρα
«Δεν μπορώ να θυμηθώ ότι γεννήθηκα, εσύ μπορείς;»
Κάθε βαρετό κλισέ του arthouse αγκαλιάζεται με αγάπη σε μια ταινία που ξεκινάει σε κατάσταση ακούσιας παρωδίας (σκεφτείτε τα σκετς των Γάλλων και του Σόντερς Μπέργκμαν), με συμβολικά πλάνα αργής κίνησης κυμάτων, μέρη του σώματος, χαρακτήρες που κοιτάζουν σιωπηλά για πάρα πολύ ώρα και δυσάρεστη μουσική που ακούγεται στο soundtrack.
«Δεν μπορώ να θυμηθώ ότι γεννήθηκα, εσύ μπορείς;» είναι ένα από τα λιγότερο παράλογα ξεκινήματα συζήτησης από την Κίτι (Αριάν Λαμπέντ), τη συχνά γυμνή φιλοξενούμενη στο σπίτι της διάσημης πολεμικής ανταποκρίτριας Ιζαμπέλ (Μακένζι Ντέιβις) και του καταθλιπτικού ποιητή συζύγου της, Τζο (Κρίστοφερ Άμποτ).
Το κουρασμένο και άγρια μη πειστικό ζευγάρι μας περνάει το καλοκαίρι σε μια αποπνικτική ελληνική βίλα μαζί με την καλύτερή του φίλη, την καθηγήτρια της Σορβόννης Λάουρα (η ταλαντούχα Λιβανέζα σκηνοθέτις Ναντίν Λαμπακί, που κάνει slumming).
Η ταινία είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζάστιν Άντερσον, ο οποίος έκανε διαφημιστικά μόδας για τον Armani, αλλά έχει υποχωρήσει πλήρως από τις απαιτήσεις του δράματος
«Συλλέγω ρίζες. Η μητέρα μου ήταν ποτάμι»
Ωστόσο, η Κίτι (στο μυθιστόρημα γράφεται «Kitty» – chapeau για την προσαρμογή) είναι γεμάτη από αδιανόητα non sequiturs και αποφασισμένη να ταρακουνήσει τους πρωταγωνιστές μας από τον αστικό εφησυχασμό τους.
Πηγαίνει την κόρη του Τζο και της Ιζαμπέλ, τη Νίνα (Φρέγια Χάνα-Μιλς), σε έναν όρμο για γυμνούς άνδρες σε στάσεις γιόγκα. Καταστρέφει τα δείπνα τρώγοντας με τα χέρια της και λέγοντας: «Συλλέγω ρίζες. Η μητέρα μου ήταν ποτάμι».
«Τελικά, η μάλλον βαριεστημένη Ιζαμπέλ καταφεύγει σε ένα κλαμπ από την κόλαση όπου ντυμένοι με Lycra τύποι εκτελούν χορευτικά ανάμεσα στα τραπέζια σε ένα σκηνικό τόσο επιτηδευμένο που προκαλεί κακό γέλιο» συνεχίζει ο Kevin Maher στους Times αποδεικνύοντας ότι μάλλον δεν αγάπησε διόλου την ταινία.
Η ταινία είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζάστιν Άντερσον, ο οποίος έκανε διαφημιστικά μόδας για τον Armani, αλλά έχει υποχωρήσει πλήρως από τις απαιτήσεις του δράματος.
«Τελικά, η μάλλον βαριεστημένη Ιζαμπέλ καταφεύγει σε ένα κλαμπ από την κόλαση όπου ντυμένοι με Lycra τύποι εκτελούν χορευτικά ανάμεσα στα τραπέζια σε ένα σκηνικό τόσο επιτηδευμένο που προκαλεί κακό γέλιο»
Οι αναφορές του παρελθόντος
«Προφανώς, το σέξι σκηνικό της πισίνας θα θυμίσει την ταινία La Piscine του Ζακ Ντερέ του 1969, με τους Αλέν Ντελόν, Ρόμι Σνάιντερ και Τζέιν Μπίρκιν – η οποία ξαναγυρίστηκε από τον Λούκα Γκουαντανίνο ως Κάτω από τον Ήλιο, το 2015 με τους Ρέιφ Ράινς, Τίλντα Σουίντον και Ντακότα Τζόνσον.
»Μπορεί επίσης να υπάρχει κάτι στον τίτλο από το διήγημα του Τζον Σίβερ που διασκευάστηκε ως Ο Κολυμβητής το 1968 με τον Μπαρτ Λάνκαστερ.
»Καμία από αυτές τις ομοιότητες δεν λειτουργεί καθόλου εις βάρος της ταινίας, αλλά είναι τόσο παράξενα αδρανής, χωρίς τον αισθησιασμό και τη νωθρότητα που σίγουρα θα έπρεπε να υπάρχει» σχολιάζει ο Peter Bradshaw στον Guardian, σε μια ελαφρώς πιο ήπια σινεκριτική για την ταινία.
«Σε μια φάση, ένας μυώδης γυμνός άνδρας σε μια βάρκα παίρνει πόζα κρατώντας μια αναμμένη φωτοβολίδα (στο φως της ημέρας). «Πάρε με μαζί σου!» του φωνάζει η Ιζαμπέλ αλαφροΐσκιωτα»
Κάτι, τελικά, δεν πάει καθόλου καλά
«Το πιο περίεργο στοιχείο είναι το γεγονός ότι οι χαρακτήρες συνεχίζουν – σε διάφορες βόλτες στην παραλία – να συναντούν μια ομάδα γυμνών ανθρώπων που κάνουν ηλιοθεραπεία σε κοντινή απόσταση- σε μια φάση, ένας μυώδης γυμνός άνδρας σε μια βάρκα παίρνει πόζα κρατώντας μια αναμμένη φωτοβολίδα (στο φως της ημέρας).
»»Πάρε με μαζί σου!» του φωνάζει η Ιζαμπέλ αλαφροΐσκιωτα. Αυτοί οι γυμνοί άνθρωποι μπορεί να έχουν ή να μην έχουν σχέση με τις αλλόκοτες αναμνήσεις ή φαντασιώσεις της Ιζαμπέλ ότι βρίσκεται σε κάποιο είδος σεξ κλαμπ χορού-καμπαρέ, όπου οι καλλιτέχνες κάνουν συνεχώς την ανάποδη στάση «καβουριού» που προτιμούσε πολύ η δαιμονισμένη κοπέλα στον Εξορκιστή.
»Σε απάντηση, η Ιζαμπέλ κάνει μια οδυνηρή έκφραση: μια κλασική επίδειξη αυτού που ο Τζόι Τριμπιάνι στα Φιλαράκια αποκαλούσε «μυρίστε την πορδή»» καταλήγει ο Peter Bradshaw στον Guardian συμφωνώντας τελικά με Kevin Maher στους Times –λένε το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια.
*Το Swimming Home μπορεί να το δει κανείς στο Apple TV+
*Με στοιχεία από theguardian.com και thetimes.com