Υπηρέτησαν στα ανώτερα κλιμάκια της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, η οποία φέτος συμπληρώνει 80 χρόνια δράσης – Πώς ο «πατριάρχης» Τομ Καραμεσίνης δημιούργησε το δικό του φυτώριο πρακτόρων από «πατριωτάκια» – και ο ρόλος που είχε ο καθένας τους
Τα αρχικά CIA (Central Intelligence Agency) ακούστηκαν πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1945 στην Επιτροπή Στρατιωτικών Υποθέσεων της Αμερικάνικης Γερουσίας. Φέτος η CIA γιορτάζει τα 80 της χρόνια και μια διαδρομή που περιελάμβανε πολλές επιτυχίες, αλλά και αποτυχίες που τη σημάδεψαν.
Μια διαδρομή στην οποία συμμετείχαν πολλοί Ελληνες πράκτορες, κάποιοι από τους οποίους κατέλαβαν υψηλές επιτελικές σχέσεις όπως ο διαβόητος Τομ Καραμεσίνης, ο Τζον Νεγκροπόντε και ο Τζορτζ Τένετ. Κάποιοι από αυτούς άφησαν ανεξίτηλη την παρουσία τους στην Ελλάδα, όπως ο Γκαστ Αβράκωτος, ο Τζορτζ Κάλαρης, ο Τζορτζ Ιωαννίδης, ο Τζον Κυριάκου και ο Γουίλιαμ Μπαζίλ.
Ολοι τους έκαναν ένα tour από τον σταθμό της CIA στην Αθήνα, σε δύσκολες για τη χώρα μας στιγμές, κάνοντας αισθητή την παρουσία τους με τα όσα έπραξαν. Υπηρέτησαν σε χρονικές περιόδους που σημάδεψαν την ιστορία της Ελλάδας, ξεκινώντας από το 1947 και την εκλογή Παπάγου, την έλευση της χούντας, τη Μεταπολίτευση με τη δράση της 17Ν, φτάνοντας μέχρι το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών του 2005 με πρωταγωνιστή τον πράκτορα Γουίλιαμ Μπαζίλ ή «Μπιλ από την Κάρπαθο». Στα κεντρικά του Λάνγκλεϊ κάποιοι συνάδελφοί τούς αναφέρονταν σε μια «Greek Mafia» μέσα στη CIA.
Ο αρχιπράκτορας του διαβόλου
Σχεδόν μισό αιώνα μετά τον θάνατό του, επίσημο βιογραφικό του Τομ Καραμεσίνη δεν υπάρχει και ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Παραμένει ένας μύθος για τη CIA, αφού την υπηρέτησε από την πρώτη μέρα λειτουργίας της, έπαιξε σημαίνοντα ρόλο ως σταθμάρχης στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου και ανελίχθηκε σε Νο 2 στην ιεραρχία της. Hταν αυτός που έστησε τον πρώτο σταθμό στην ελληνική πρωτεύουσα, ο οποίος μέχρι το 1953 ήταν ο τρίτος πολυπληθέστερος στον κόσμο σε προσωπικό και επιχειρησιακούς πράκτορες.
Στην αρχή του Ψυχρού Πολέμου ο Καραμεσίνης, ως πολέμιος του κομμουνισμού, αναλαμβάνει δράση στην Ελλάδα, προτρέποντας αρχικά τον Αλέξανδρο Παπάγο να πολιτευτεί. Ο στρατηγός δεν θα ξεχάσει τη στήριξη του ομογενούς επιτελικού πράκτορα και θα του αναθέσει την εποπτεία για την ίδρυση της ΚΥΠ, οι Αμερικανοί θα έχουν πρόσβαση στις εγκαταστάσεις των Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ θα δώσει χώρους για τη δημιουργία μυστικών στρατοπέδων και σταθμών επικοινωνίας.
Ο σύνδεσμος της ΚΥΠ με τον σταθμό της CIA στην Αθήνα επιλέγεται από τον Καραμεσίνη και είναι ένας νεαρός τότε λοχαγός που ονομάζεται Γεώργιος Παπαδόπουλος. Σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα, φέρεται να τον έχει στρατολογήσει ο «αρχιπράκτορας του διαβόλου», όπως τον αποκαλούσαν, αυτός που όταν επέστρεψε στα κεντρικά της Υπηρεσίας συμμετείχε στον σχεδιασμό του παράνομου στρατιωτικού δικτύου Gladio. Ο ίδιος φέρεται να οργάνωσε στη χώρα μας την περιβόητη «Κόκκινη Προβιά», ενώ στα χρόνια που ακολούθησαν ο Καραμεσίνης έπειτα από ένα πέρασμα στην Ιταλία ανέλαβε δράση στη Λατινική Αμερική.
Στόχος ο Τσε Γκεβάρα
Το 1963 είναι πλέον αναπληρωτής διευθυντής Επιχειρήσεων και το ενδιαφέρον στρέφεται σε ηγέτες και πρόσωπα που θεωρούνται κίνδυνος για τις ΗΠΑ. Δύο χρόνια πριν οργάνωσε την επιχείρηση δολοφονίας του Πατρίς Λουμούμπα στο Κονγκό, του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου πρωθυπουργού της χώρας.
Ο επόμενος στόχος του ήταν ο Τσε Γκεβάρα που βρισκόταν στη Βολιβία, στο κυνήγι του οποίου η CIA έριξε τον Ελληνοαμερικανό πράκτορα Νίκολας Λεοντίρις. Ηταν ένας μόνο από την «Ελληνική συμμορία» που έστησε ο Καραμεσίνης στη CIA ώστε να έχει τη δική του φατρία, μια ομάδα πιστών πρακτόρων. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ο Καραμεσίνης οργάνωσε υποδειγματικά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου, στο οποίο ηγήθηκε ο παλιός σύνδεσμος CIA-ΚΥΠ στην Αθήνα, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Είχε εμμονή με την εξόντωση του Φιντέλ Κάστρο και θεωρείται ο ιθύνων νους πίσω από αρκετές απόπειρες δολοφονίας του ηγέτη της Κούβας. Το 1973 οργανώνει το πραξικόπημα που θα ρίξει από την εξουσία τον πρόεδρο της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε, αλλά λίγους μήνες μετά αυτός και ο διευθυντής της CIA Ρίτσαρντ Χελμς θα «μπλέξουν» στο σκάνδαλο Watergate.
Τρεις από τους βασικούς πρωταγωνιστές ήταν δικοί του πράκτορες και κάπου εκεί τα πράγματα στράβωσαν για τον Τομ, που παραιτήθηκε λίγες μέρες μετά τον Χελμς. Δεν μίλησε ποτέ για τα πεπραγμένα του και πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1978 στο Κεμπέκ του Καναδά, όπου παραθέριζε, από ανακοπή καρδιάς, παίρνοντας όλα τα «βρόμικα» μυστικά του στον τάφο.
Τα «παιδιά» του Καραμεσίνη
Πίσω του άφησε τα «παιδιά» του, άτομα σαν τον Τζορτζ Κάλαρη, τον Γκαστ Αβράκωτο και τον Τζορτζ Ιωαννίδη, που όλοι τους έγραψαν ιστορία κατά τη διάρκεια της θητείας τους στη CIA. Υπηρέτησαν σε περιόδους όπου η Υπηρεσία γνώρισε σκληρές ήττες, όπως το φιάσκο με την αποτυχία της εισβολής στην Κούβα, που «τσαλάκωσε» το προφίλ της.
Και οι τρεις πέρασαν από τον σταθμό της CIA στην Αθήνα, με τον Κάλαρη να είναι στις αρχές της δεκαετίας του ’50 το δεξί χέρι του Καραμεσίνη στην ελληνική πρωτεύουσα.
Ακολούθησαν τη δεκαετία του ’60 μεταθέσεις του σε χώρες όπως η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες και το Λάος, καθώς και η κόλαση του πολέμου στο Βιετνάμ, αλλά και η προαγωγή του σε σταθμάρχη.
Στην Ινδοκίνα στήνει μια παράτολμη μεν, απόλυτα επιτυχημένη δε επιχείρηση όπου κατορθώνει να πάρει στα χέρια του τα πλήρη σχέδια του SA-2, ενός καινούριου ρωσικού αντιαεροπορικού πυραύλου, καθώς και το εγχειρίδιο λειτουργίας του, κάτι που έσωσε τις ζωές χιλιάδων Αμερικανών πιλότων.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 θεωρείται μαζί με τον διαβόητο Τζορτζ Ιωαννίδη ένας από τους καλύτερους επιτελικούς αξιωματούχους της CIA και όταν ο Γουίλιαμ Κόλμπι αναλαμβάνει διευθυντής, έρχεται η ώρα της μεγαλύτερης πρόκλησης στην καριέρα του Κάλαρη. Ο Ελληνοαμερικανός πράκτορας γνωριζόταν πολύ καλά με τον νέο διευθυντή της υπηρεσίας.
Είχε υπηρετήσει υπό τις διαταγές του όταν ο Κόλμπι ήταν διευθυντής Επιχειρήσεων για τον τομέα της Νοτιοανατολικής Ασίας. Ο νέος διευθυντής έχει να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο πρόβλημα, που ακούει στο όνομα Τζέιμς Ανγκλετον, και είναι ο διευθυντής του κλάδου αντικατασκοπείας στη CIA. Η εμμονή του στο κυνήγι πρακτόρων της KGB έχει εξελιχθεί σε ένα πογκρόμ διώξεων και παρακολουθήσεων, ενώ έχει ανοίξει έναν εσωτερικό πόλεμο στην υπηρεσία.
Οταν τελικά αποπέμφθηκε, ο Κάλαρης τον είδε μπροστά του την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς και ο Ανγκλετον δεν είχε πάει για να του πει τα κάλαντα, αλλά για να τον απειλήσει λέγοντάς του ότι θα τον συντρίψει. Ο Ελληνας πράκτορας χαμογέλασε, του έδειξε την έξοδο και με μια ομάδα άρχισε να ψάχνει τα μυστικά αρχεία του ανθρώπου που έβλεπε παντού κατασκόπους που ήθελαν να βλάψουν τη CIA.
Στον δεύτερο και τον τρίτο όροφο των κεντρικών γραφείων στο Λάνγκλεϊ βρέθηκαν σφραγισμένα δωμάτια γεμάτα φακέλους και πάνω από σαράντα χρηματοκιβώτια κλειδωμένα. Οταν ζήτησε τους συνδυασμούς κανείς δεν τους ήξερε, οπότε έφερε ειδικούς να τα ανοίξουν και έπεσε από τα σύννεφα όταν οι δικοί του εξέτασαν το περιεχόμενό τους. Υπήρχαν άκρως απόρρητα έγγραφα, σημειώσεις, γράμματα, φωτογραφίες, κασέτες με συνομιλίες και, όπως είπε ο Κάλαρης στον Κόλμπι, «κάποια πολύ αλλόκοτα πράγματα για τα οποία δεν θα μιλήσω ποτέ ξανά σε κανέναν».
Χρειάστηκαν έξι χρόνια και μια ομάδα τεχνικών που δούλευε με βάρδιες 24 ώρες το 24ωρο για να εξεταστούν οι 40.000 μυστικοί φάκελοι του Ανγκλετον.
Η γυναίκα του Ισμήνη Μικρούτσικος παραπονιόταν μόνο για δύο πράγματα: ότι δεν τον έβλεπε πολύ και ότι κάπνιζε σαν φουγάρο, πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Εξυπνος, ψύχραιμος και με χιούμορ που τσάκιζε κόκαλα ο Τζορτζ Κάλαρης μπήκε στο νοσοκομείο τον Σεπτέμβριο του 1995, αντιμετωπίζοντας προβλήματα στο συκώτι και στην καρδιά. Οταν οι γιατροί τον έπιασαν να καπνίζει κρυφά, έσπασαν το κεφάλι τους για να βρουν πώς μπόρεσε να βρει τσιγάρα μέσα στο νοσοκομείο και όταν τον ρώτησαν, ο Ελληνοαμερικανός πράκτορας απλά χαμογέλασε και τους είπε: «Μυστικό της δουλειάς. Αν σας το πω μετά θα πρέπει να σας σκοτώσω».
Η δολοφονία Κένεντι
Εκλεκτός του Καραμεσίνη ήταν και ο περιβόητος Τζορτζ Ιωαννίδης, που παρότι η εμφάνισή του με τα μυωπικά γυαλιά παρέπεμπε σε δικηγόρο ήταν ένας πολύ ικανός πράκτορας και μπατζανάκης του Κάλαρη.
Ακόμη και σήμερα, δεκαετίες μετά τον θάνατό του, ο ρόλος του Ιωαννίδη στην δολοφονία του Κένεντι παραμένει αδιευκρίνιστος και ο πρόσφατος αποχαρακτηρισμός των φακέλων του -όχι όλων- δεν φαίνεται να ρίχνει φως στη μυστική δράση του. Ηξερε τον δολοφόνο του JFK, Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ, τον οποίο συναντούσε συχνά σε ένα σπίτι στη Λουιζιάνα, και την ημέρα που πάγωσε ο κόσμος μιλούσε επί ώρες με το Λάνγκλεϊ από το Μαϊάμι όπου ήταν εγκατεστημένος.
Hταν επικεφαλής του Τμήματος Ψυχολογικού Πολέμου, επιφορτισμένος να ελέγχει και να στηρίζει τη δραστηριότητα των αντιφρονούντων φοιτητών ενάντια στο καθεστώς του Κάστρο στην Κούβα.
Εξήντα δύο χρόνια μετά το γεγονός που σημάδεψε τη νεότερη ιστορία της Αμερικής ο Τζορτζ Ιωαννίδης παραμένει ένα «φάντασμα» που η εμπλοκή του στη δολοφονία του Κένεντι δεν έχει ξεκαθαριστεί. Ενάμιση μήνα πριν από τη δολοφονία του προέδρου των ΗΠΑ στο Ντάλας, ο δολοφόνος του ταξίδεψε στο Μεξικό, μια χώρα που τότε ήταν ενδιάμεσος σταθμός για τους Κουβανούς που υποστήριζαν τον Φιντέλ και ήθελαν να ταξιδέψουν στις ΗΠΑ για προπαγανδιστικούς λόγους. Στις 10 Οκτωβρίου του 1963 ο σταθμάρχης της CIA στο Μεξικό Γουόλτερ Σκοτ ενημερώνει με τηλεγράφημα τον επικεφαλής του τομέα αντικατασκοπείας της υπηρεσίας Τζέιμς Ανγκλετον για την άφιξη του Λι ρωτώντας: «Ποιος είναι αυτός ο Οσβαλντ;».
Το ίδιο τηλεγράφημα παραλαμβάνει φυσικά ο Τομ Καραμεσίνης, ουσιαστικά το Νο 2 στην ιεραρχία της CIA και μέντορας του Ιωαννίδη, το οποίο αποδεικνύει ότι μόνο άγνωστος δεν ήταν σε πολλά επιτελικά στελέχη ο Οσβαλντ. Ο εκλεκτός του Τομ υπηρέτησε δύο φορές στον σταθμό της CIA στην Αθήνα, αρχικά το 1956 ως αξιωματικός επιχειρήσεων και με καλυμμένη ιδιότητα, αυτή του δικηγόρου σε θέματα που αφορούσαν τον σταθμό. Επανήλθε στην ελληνική πρωτεύουσα το 1964, λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του JFK.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ρόλος του στη δολοφονία του Κένεντι και η σχέση του με τον Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ καθώς και το όνομά του δεν υπήρχαν πουθενά στους 26 τόμους της Επιτροπής Γουόρεν, καθώς και στους 12 τόμους της Επιτροπής Δολοφονιών που προέκυψαν από την έρευνα του 1978. Την αμέσως επόμενη χρονιά, η CIA θα γνωρίσει μία από τις μεγαλύτερες ήττες σε επίπεδο πληροφοριών, αφού δεν θα πάρει χαμπάρι την εισβολή 300.000 στρατιωτών της παντοδύναμης τότε ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν.
Ο «Dr Dirty»
Την άτυπη ρεβάνς θα πάρει ένα άλλο εκλεκτό «τέκνο» του Καραμεσίνη, ο θρυλικός Γκαστ Αβράκωτος, ο οποίος θα στήσει τη μεγαλύτερη μυστική επιχείρηση της CIA, συνεπικουρούμενος από τον γερουσιαστή Τσάρλι Γουίλσον. Αναλαμβάνει να οπλίσει τους Αφγανούς αντάρτες με όπλα τελευταίας τεχνολογίας, όπως αντιαρματικούς πυραύλους Stinger, ενώ τους εκπαιδεύει στον ανταρτοπόλεμο σε μυστικά στρατόπεδα, στα σύνορα με το Πακιστάν. Ο Αβράκωτος είναι τραχύς, βρίζει σαν νταλικέρης, δεν σέβεται τους ανωτέρους του, ενώ πολλοί συνάδελφοι του κόλλησαν το προσωνύμιο «Dr Dirty».
Ο ίδιος έφερε βαρέως για δεκαετίες το γεγονός της δολοφονίας του σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα Ρίτσαρντ Γουέλς, από την πρωτοεμφανιζόμενη τότε 17Ν. Ρίχτηκε με μανία στο κυνήγι της αποκάλυψης των δολοφόνων αφού υπηρετούσε τότε στον σταθμό της Αθήνας και είχε προτείνει ως αντίποινα την εκτέλεση 40 ατόμων που είχε επιλέξει, λέγοντας κυνικά ότι κάποιοι από αυτούς θα είναι αθώοι.
Αφησε άφωνους τους ανωτέρους του, οι οποίοι δεν μπορούσαν να τον κάνουν καλά, ενώ στα τελευταία χρόνια της θητείας του στη CIA πάρκαρε το αυτοκίνητό του στη θέση του διευθυντή της Υπηρεσίας Τζορτζ Τένετ και σε όποιον του έκανε παρατήρηση απαντούσε: «Χέστηκα. Είμαι ο Γκαστ Αβράκωτος και θα παρκάρω όπου θέλω».
Ο Τένετ
Ο Τένετ απλά γέλαγε με τα καμώματα του Γκαστ τον οποίο ήξερε πολύ καλά, αφού πλέον ήταν το πρώτο βιολί στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ, διορισμένος από τον Μπιλ Κλίντον.
Ο ομογενής με καταγωγή από τη Χειμάρρα προσπάθησε να αναβαθμίσει και να αναγεννήσει τη CIA, που μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου είχε περιέλθει σε ένα είδος καταστολής. Δεν τα κατάφερε. Αν μπορεί να υπερηφανεύεται για κάτι, πάντως, αυτό είναι ότι υπήρξε ο δεύτερος μακροβιότερος διευθυντής της Υπηρεσίας μετά τον Αλεν Ντούλες.
Θα μείνει στην ιστορία ως ο διευθυντής που η Υπηρεσία του δεν μπόρεσε να «μυριστεί» καν την 11η Σεπτεμβρίου, ενώ σε μια έκθεση του 2005 κρίνεται ως βασικός υπεύθυνος για την αποτυχία της CIA να σταματήσει την Αλ Κάιντα.
Δούλεψε με τον Αβράκωτο, αλλά πολύ περισσότερο με τα «παιδιά» του Γκαστ, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται ο Τζον Κυριάκου και ο Γουίλιαμ Μπαζίλ. Αμφότεροι άφησαν ο καθένας το δικό του στίγμα στην υπηρεσία, αλλά και κατά τη διάρκεια της θητείας τους στην Ελλάδα.
Ο πρώτος έδρασε στην Αθήνα ως ένας πολύ καλός στρατολόγος και ασχολήθηκε με το κυνήγι της 17Ν, μέχρι τον Ιούνιο του 2000, που η οργάνωση δολοφόνησε τον Βρετανό ταξίαρχο Στίβεν Σόντερς στη λεωφόρο Κηφισίας. Ο Κυριάκου βρισκόταν μερικές δεκάδες μέτρα μπροστά από το αυτοκίνητο του θύματος και οι εκτελεστές πέρασαν με τη μηχανή τους δίπλα του, ενώ λίγες ημέρες μετά τον ανέφεραν ανώνυμα ως τον πάνοπλο πράκτορα της CIA στην προκήρυξη που απέστειλαν.
Ο Κυριάκου και ο Μπιλ
O Κυριάκου απομακρύνθηκε άμεσα από την Αθήνα για λόγους ασφαλείας και συνέχισε ως επιχειρησιακός επιτελικός πράκτορας στο Πακιστάν, όπου συνέλαβε με μια παράτολμη επιχείρηση το Νο 2 της Αλ Κάιντα, τον Αμπού Ζουμπάιντα.
Οταν αποσύρθηκε, οι αποκαλύψεις του για τα βασανιστήρια της CIA προκάλεσαν σάλο, ενώ ο ίδιος κυνηγήθηκε και φυλακίστηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, κάτι όμως που δεν τον λύγισε.
Ο Γουίλιαμ Μπαζίλ, από την άλλη, δεν συνελήφθη ποτέ παρότι υπάρχει ελληνικό ένταλμα σύλληψής του, αφού ήταν ο άνθρωπος που έστησε για τη CIA τις παρακολουθήσεις δεκάδων κυβερνητικών στελεχών, την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός ο Κώστας Καραμανλής.
Μέχρι το 2015 που αποκαλύφθηκε η φωτογραφία του, ο «Μπιλ από την Κάρπαθο» ήταν ένα φάντασμα και ο άνθρωπος πίσω από το σκάνδαλο των υποκλοπών με το κακόβουλο λογισμικό που «φύτεψε» στη Vodafone. Ακουγε τον πρωθυπουργό, τον αρχηγό ΓΕΣ, τον διοικητή της ΕΥΠ και υπουργούς στέλνοντας όλα τα δεδομένα από τον σταθμό της Αθήνας στα κεντρικά.
Τελευταία φορά εμφανίστηκε στην Ελλάδα το 2014, μετά το ένταλμα σύλληψης παραμένει άφαντος και στο παλμαρέ του έχει τον συντονισμό της Επιχείρησης «Δίκτυ» που έγινε σε συνεργασία με την ΕΥΠ, όταν ανακάλυψαν στην πρεσβεία χώρας της Μέσης Ανατολής στην οποία έφταναν εκρηκτικά και οπλισμός λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας.
Τζον Νεγκροπόντε: Επικεφαλής 16 μυστικών υπηρεσιών
Τον χαρακτήρισαν «σκοτεινό άρχοντα των κατασκόπων» και τον άνθρωπο που στη θέση του διευθυντή Εθνικών Πληροφοριών έλεγχε όλες τις μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής.
Ο Τζον Νεγκροπόντε, γιος πλούσιου εφοπλιστή που γεννήθηκε στο Λονδίνο, επέλεξε να γίνει διπλωμάτης αρχικά και πολύ γρήγορα «πουλέν» του Χένρι Κίσινγκερ, προτού ο δρόμος του τον χρίσει απόλυτο αφεντικό της CIA, της NSA, του FBI και άλλων δεκατριών υπηρεσιών ασφαλείας.
Φανατικός αντικομμουνιστής, ξεκίνησε την καριέρα του από το Βιετνάμ το 1964, αλλά το όνομά του θα ακουστεί πολύ στη θητεία της κυβέρνησης Ρίγκαν – Μπους, που τον χρησιμοποίησαν ευρέως.
Ηταν η περίοδος όπου οι Σαντινίστας στη Νικαράγουα είχαν ανατρέψει τον δικτάτορα Σομόζα και ενέπνεαν ανάλογα κινήματα στο Σαλβαδόρ και τη Γουατεμάλα.
Ο Νεγκροπόντε τοποθετείται στη στρατηγικής σημασίας πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ονδούρα -η οποία συνορεύει και με τις τρεις χώρες- και φέρεται να πρωτοστάτησε στη δημιουργία των «ταγμάτων θανάτου» του δικτάτορα της χώρας Γκουστάβο Αλβαρές. Μυστικά διηύθυνε τον βρώμικο πόλεμο των ΗΠΑ ενάντια στους Σαντινίστας, ενώ διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στον πόλεμο των ΗΠΑ κατά του Ιράκ και στην επόμενη μέρα της χώρας.
Στις 17 Φεβρουαρίου του 2005 ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους τον ορκίζει διευθυντή των Υπηρεσιών Εθνικών Πληροφοριών, χρίζοντάς τον «τσάρο» των κατασκόπων.
Ο ομογενής διπλωμάτης έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά, θέλοντας να μεταρρυθμίσει ριζικά τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, ενώ αναβάθμισε ολοκληρωτικά την τρομακτική σε εύρος ηλεκτρονική υποδομή στη CIA, στην NSA και πρωτίστως στο FBI.
Παρά τον πανίσχυρο ρόλο του, ο 68χρονος τότε Ελληνας άρχοντας των κατασκόπων κάθισε μόνο δύο χρόνια στη θέση του, αφού μετά ήθελε διακαώς να επιστρέψει στο διπλωματικό σώμα, εκεί όπου άφησε ανεξίτηλο στίγμα με την παρουσία του σε «καυτά» μέτωπα όπου η CIA ήταν πάντοτε παρούσα.