Φτωχότερος έγινε ο κόσμος των γραμμάτων και των τεχνών, καθώς ο γνωστός ποιητής και στιχουργός Μιχάλης Γκανάς «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών. Ο σπουδαίος Έλληνας καλλιτέχνης από τον Τσαμαντά Θεσπρωτίας «άφησε» την τελευταία του πνοή πριν λίγες ημέρες.
Η ποίηση του Μιχάλη Γκανά
Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από τον έντονο συναισθηματισμό που αποτυπώνεται σε κάθε λέξη του έργου του. Ο Μιχάλης Γκανάς είναι αυτός που με τη γραφή του συνδυάζει την απλότητα με την εκφραστική δύναμη, καθιστώντας τον έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες ποιητές.
Οι ποιητικές συλλογές που εξέδωσε
Ο Μιχάλης Γκανάς είχε εκδώσει αρκετές ποιητικές συλλογές, όπως «Ακάθιστος Δείπνος» (1978), «Μαύρα Λιθάρια» (1980), «Γυάλινα Γιάννενα» (1989) και «Παραλογή» (1993). Επίσης, έχει ασχοληθεί με την πεζογραφία, με έργα όπως «Μητριά πατρίδα» (2007) και «Γυναικών: μικρές και πολύ μικρές ιστορίες» (2010).
Ο Μιχάλης Γκανάς και η Μουσική
Μεταξύ των πιο συζητημένων ποιητών της γενιάς του 1970, ο Μιχάλης Γκανάς (1944-2024) έκανε μια ξεχωριστή πορεία και με τα τραγούδια του. Συνεργάστηκε, ανάμεσα σε άλλους, με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Νίκο Ξυδάκη, τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς, σε συνθέσεις που κέρδισαν το κοινό τους όχι μόνο με τη μουσική τους δύναμη, αλλά και με την ποιητική τους αύρα. Όπως ο Νίκος Γκάτσος, έτσι και ο Γκανάς θα κατορθώσει να εκφραστεί ως ποιητής και με τους στίχους των τραγουδιών του, μιλώντας για τους ακατάλυτους δεσμούς του έρωτα και του θανάτου, όπως και για το μαγικό τοπίο της φύσης: ένα τοπίο ταυτισμένο με τη λαχτάρα για τις παιδικές αναμνήσεις και τις δυνατές χαρές της γενέθλιας γης.
Από τον «Ακάθιστο δείπνο» στην «Άψινθο»
Ακολουθώντας μια μακρά πορεία, που θα ξεκινήσει το 1978 με τη συλλογή «Ακάθιστος δείπνος», για να φτάσει μέχρι την «Άψινθο» (2012), ένα από τα τελευταία του ποιητικά έργα. Να πώς ο Γκανάς θα εντάξει στη θεματογραφία του, μαζί με τον έρωτα και τη φύση, τον βαρύ βηματισμό της Ιστορίας: από τα ηρωικά χρόνια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και τους αγώνες κατά τη διάρκεια της Κατοχής και της Αντίστασης μέχρι τις τεράστιες προκλήσεις τις οποίες θα κληθεί να αντιμετωπίσει η μεταπολεμική Ελλάδα. Στα ποιήματά του παρεισδύουν ακόμα οι εικόνες μιας μονίμως ανησυχητικής (αν όχι και εχθρικής) καθημερινότητας, που θα ταυτιστεί με τη σύγχρονη αγωνία της ύπαρξης, ενώ ο ίδιος θα συνομιλήσει κατ΄επανάληψη ως τεχνίτης τόσο με το αρχαίο ελληνικό επίγραμμα όσο και με τη δημοτική παράδοση.
Με την «Άψινθο», ο ποιητής θα κάνει για άλλη μια φορά τον κύκλο του, χωρίς να επαναληφθεί και να κουράσει (ο συνηθέστερος κίνδυνος σε τέτοιες περιπτώσεις) . Η ερωτική ορμή, σε συνδυασμό με τον διακριτικό, χαμηλόφωνο θρήνο για όσους χάθηκαν ανεπιστρεπτί, η αισθησιακή σχέση με τη φυσική πραγματικότητα, τα ανεξίτηλα τραύματα της ιστορικής μνήμης, αλλά και οι ανακλήσεις των τοπίων που κατέκλυσαν κάποτε το παιδικό βλέμμα, για να το οπλίσουν με μιαν ανεπανάληπτη πληρότητα, θα δώσουν το παρών και στην «Άψινθο», δείχνοντας την πυκνή εσωτερική συνέχεια και συνέπεια η οποία χαρακτηρίζει το έργο του Γκανά.
*Πηγή: ΑΠΕ- ΜΠΕ
ΠΗΓΗ in.gr