Ο Μάικ Τζέιμς έριξε ατάκες για την παρουσία του στον Παναθηναϊκό, ενώ αποκάλυψε το πόσο κοντά βρέθηκε στο να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού το καλοκαίρι του 2023.
Αν υπάρχει ένας παίκτης που εκφράζει τη γνώμη του χωρίς φόβο και πάθος, αυτός είναι ο Μάικ Τζέιμς. Ο Αμερικανός γκαρντ της Μονακό αποτελεί έναν από τους κορυφαίους παίκτες στην Ευρώπη, ενώ από την περασμένη σεζόν βρίσκεται στην κορυφή του πίνακα των σκόρερ της διοργάνωσης.
Ο Τζέιμς μίλησε για την παρουσία του στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό, ενώ έπλεξε το εγκώμιο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, καθώς ανέφερε τι ήταν αυτό που ξεχώρισε σε εκείνον. Παράλληλα μίλησε για τον Ολυμπιακό και αποκάλυψε τη στιγμή που βρέθηκε πιο κοντά από ποτέ στον Πειραιά.
Για την σχέση του με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο: «Είχαμε πάντα καλή σχέση. Σεβόταν νομίζω το ότι πάντα έπαιζα καλά στα παιχνίδια και ήμουν ειλικρινής. Είχαμε πάντα καλή επικοινωνία και κάθε φορά που τον βλέπω υπάρχει αγάπη. Είμαι ευγνώμων που έπαιξα μαζί τους. Η μόνη αστεία ιστορία δεν έχει να κάνει μόνο με εμένα, οπότε δεν θα πω πολλά. Είχαμε μπελάδες επειδή πήγαμε στο καζίνο μέχρι αργά ένα βράδυ. Είχαμε ένα μπουκάλι και μείναμε μέχρι πολύ αργά. Και θύμωσε για αυτό. ήταν κατανοητό. Την επόμενη μέρα κι εγώ ήμουν θυμωμένος με εμάς. Ήμασταν εκεί, χάσαμε πολλά λεφτά, αλλά ήταν εντάξει. Μου άρεσε στον Γιαννακόπουλο πως πάντα ήταν ευθύς. Ερχόταν και σου έλεγε ό,τι ήθελε στη μούρη. Πάντα μου άρεσε αυτό».
Για το αγαπημένο του πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό: «Το πρώτο πρωτάθλημα, γιατί το κερδίσαμε στην έδρα του Ολυμπιακού. Γίνανε επεισόδια και 2 λεπτά πριν το τέλος πήγαμε στα αποδυτήρια. Είχαμε ήδη αρχίσει να πανηγυρίζουμε και να πίνουμε σαμπάνιες. Οι φανέλες μας είχαν γίνει χάλια θυμάμαι. Και μας φώναξαν να τελειώσουμε τον αγώνα αφότου είχε αποχωρήσει ο κόσμος. Σουτάραμε νομίζω από μια φορά οι δύο ομάδες. Μετά στον γυρισμό ο κόσμος είχε ήδη βγει στο δρόμο και πανηγυρίσαμε όλοι μαζί. Ήταν και μερικοί φίλοι μου στην Αθήνα, οπότε ήταν ακόμη καλύτερο».
Για το πόσο κοντά είχε φτάσει στον Ολυμπιακό: «Δεν ξέρω αν ήταν αυτό το καλοκαίρι. Νομίζω το προηγούμενο ήμουν κοντά, γιατί πραγματικά ήθελα να αφήσω τη Μονακό. Δεν μου άρεσαν κάποιες αποφάσεις και ήθελα να αποχωρήσω και η μόνη επιλογή για μένα ήταν ο Ολυμπιακός. Ήταν λίγο αφού είχε αποχωρήσει ο Σάσα για το ΝΒΑ. Νομίζω πως ήταν τελειωμένη υπόθεση, αλλά η Μονακό δεν με άφησε να φύγω. Έτσι έμεινα και αυτό το καλοκαίρι σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να φύγω, αλλά όταν κατάλαβα πως πρέπει να κάνω επέμβαση στην πλάτη δεν ήθελα να πάω σε μια νέα ομάδα τύπου «ω τέλεια, υπογράψαμε, ξέρετε, χρειάζομαι επέμβαση στη πλάτη και δεν θα είμαι έτοιμος μέχρι το ξεκίνημα της Ευρωλίγκας και αν είμαι έτοιμος και μετά θα πρέπει να παίζω 10-15 λεπτά». Δεν ήθελα να φέρω τέτοια βάρη σε μια ομάδα, ειδικά από τη στιγμή που όταν με υπογράφει κανείς έχει και απαιτήσεις από εμένα».
Για το ποιος είναι ο GOAT στην Ευρωλίγκα: «Δεν ενδιαφέρομαι για αυτό. Νομίζω πως είναι διαφορετικές εποχές και στυλ στην Ευρωλίγκα. Στην αρχή απλά μετακινούσαν τη μπάλα. Μετά έγινε μόνο πικ εν ρολ. Μετά ο Σπανούλης το άλλαξε αυτό γιατί έπαιζαν μόνο μέσω εκείνου. Πλέον παίζουν πολύ απομόνωση και ένας εναντίον ενός. Νομίζω πως το στυλ μετράει. Εγώ έχω καλύτερα στατιστικά από πολλούς γιατί έχω πολύ περισσότερη ώρα τη μπάλα. Ο Σπανούλης έβγαινε από το σύστημα Σπανούλης, ενώ εγώ κατεβάζω τη μπάλα και καλώ το σύστημα. Είναι δύσκολο να κρίνεις. Το να κρίνεις μόνο με τους τίτλους είναι τρελό για μένα. Ο Σπανούλης έκανε κάτι σπουδαίο, γιατί κανείς δεν περίμενε να κερδίσουν. Περισσότερο για μένα μετρά το ποιος θα έπαιζε καλύτερα αν τον βάλεις μέσα στο prime του. Αν το πάμε έτσι, πρέπει να μπει στη συζήτηση και ο Σλούκας. Δεν είναι ο αγαπημένος μου παίκτης, αλλά κέρδισε τα πάντα. Αν κάνουμε αυτή τη συζήτηση, πρέπει να μιλήσουμε και για αυτόν».