Δεκαετίες αφότου έρευνες έφεραν στο φως χιλιάδες οστά στην ιδιοκτησία ενός serial killer, η αναζήτηση στα εργαστήρια συνεχίζεται για την επίλυση ενός μακροχρόνιου μυστηρίου: Ποιοι ακριβώς ήταν;
Μια νέα ομάδα που εργάζεται για την ταυτοποίηση των αγνώστων θυμάτων του serial killer, λέει ότι το κλειδί για την επιτυχία της θα είναι να πείσει τους συγγενείς των ανδρών που εξαφανίστηκαν μεταξύ των μέσων της δεκαετίας του 1980 και του 1990 να δώσουν δείγματα DNA, σύμφωνα με τον Independent.
Αυτά τα δείγματα μπορούν στη συνέχεια να ελεγχθούν με τα προφίλ DNA που εξάγουν οι επιστήμονες από τα οστά, τα οποία βρέθηκαν από το 1996 στην εκτεταμένη περιουσία του Herbert Baumeister στα προάστια της Ινδιανάπολης.
Ποιος ήταν ο δράστης;
Οι ερευνητές πίστευαν ότι ενώ η οικογένειά του έλειπε σε ταξίδια, ο Baumeister, ο οποίος σύχναζε σε γκέι μπαρ στην Ινδιανάπολη, προσέλκυε άνδρες στο σπίτι του, όπου τους σκότωνε και τους έθαβε.
Herbert Baumeister
Οι αρχικές έρευνες πίστευαν ότι τουλάχιστον 25 άνθρωποι θάφτηκαν στο κτήμα Fox Hollow Farm 18 στρεμμάτων του Baumeister στο Westfield, με βάση στοιχεία που περιλάμβαναν 10.000 οστά και θραύσματα οστών, καθώς και χειροπέδες και φυσίγγια κυνηγετικού όπλου.
Ο Baumeister, ένας 49χρονος ιδιοκτήτης καταστήματος και παντρεμένος πατέρας τριών παιδιών, αυτοκτόνησε στον Καναδά τον Ιούλιο του 1996 προτού η αστυνομία προλάβει να τον ανακρίνει, παίρνοντας μαζί του πολλά μυστικά, συμπεριλαμβανομένων των ονομάτων των εικαζόμενων θυμάτων του.
Οι έρευνες
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, οι αρχές είχαν ταυτοποιήσει οκτώ άνδρες χρησιμοποιώντας οδοντιατρικά αρχεία και διαθέσιμες τεχνολογίες DNA.
Στη συνέχεια, όμως, οι προσπάθειες αυτές έπαψαν, αν και τα λείψανα τουλάχιστον 17 ανθρώπων μπορεί να μην είχαν ακόμη ταυτοποιηθεί.
Ο ιατροδικαστής της κομητείας Χάμιλτον, Jeff Jellison, δήλωσε ότι η νέα προσπάθεια ταυτοποίησης αποκάλυψε ότι οι τότε αξιωματούχοι της κομητείας αποφάσισαν να μην χρηματοδοτήσουν πρόσθετες εξετάσεις DNA.
Καθώς οι δεκαετίες περνούσαν, τα οστά κάθονταν σε κουτιά στο Κέντρο Ανθρώπινης Αναγνώρισης του Πανεπιστημίου της Ινδιανάπολης.
Ένα χαμέν0 θύμα
Αυτό άλλαξε όταν ο Eric Pranger έστειλε στον Jellison ένα μήνυμα στο Facebook στα τέλη του 2022.
Η οικογένεια του άνδρα από την Ινδιανάπολη πίστευε εδώ και καιρό ότι ο μεγαλύτερος ξάδερφός του, ο Allen Livingston, ήταν μεταξύ των θυμάτων του Baumeister.
Ο Livingston ήταν 27 ετών όταν εξαφανίστηκε τον Αύγουστο του 1993 αφού μπήκε στο αυτοκίνητο ξένου στο κέντρο της Ινδιανάπολης.
Αφού άκουσαν για τον Baumeister τρία χρόνια αργότερα, η μητέρα του, Sharon Livingston, και άλλοι συγγενείς άρχισαν να υποψιάζονται ότι ο Allen, ο οποίος ήταν αμφιφυλόφιλος, ήταν μεταξύ των νεκρών.
Ο Jellison ετοιμαζόταν να αναλάβει τα καθήκοντά του όταν ο Pranger ρώτησε αν θα μπορούσε να τον βοηθήσει να βρει κάποιες απαντήσεις για τη θεία του, η οποία αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.
«Πώς μπορείς να πεις όχι σε αυτό; Αυτή είναι η δουλειά μας ως ιατροδικαστές βάσει του νόμου, να αναγνωρίζουμε τους νεκρούς», δήλωσε ο Jellison.
Η έρευνα για τον Allen
Στα τέλη του 2022, η αστυνομία πήρε δείγματα DNA από τη Sharon Livingston και μία από τις κόρες της.
Allen Livingston
Ο Jellison άρχισε να συνεργάζεται με μια ομάδα που περιλαμβάνει την Πολιτειακή Αστυνομία της Ιντιάνα, το FBI, το Κέντρο Ανθρώπινης Ταυτοποίησης, τις τοπικές αστυνομικές αρχές και μια ιδιωτική εταιρεία που ειδικεύεται στην εγκληματολογική γενετική γενεαλογία.
Στο εργαστήριο της Πολιτειακής Αστυνομίας της Ιντιάνα ξεκίνησε η διαδικασία για την εξαγωγή ενός πλήρους προφίλ DNA.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά την ακρόαση του Pranger, ο Jellison ανακοίνωσε τον Οκτώβριο του 2023 ότι είχε ταυτοποιηθεί ένα ένατο θύμα του Baumeister: Ο Allen Livingston.
Η Sharon Livingston έλαβε επιτέλους ένα είδος απάντησης. Πέθανε τον Νοέμβριο του 2024.
«Με έκανε ευτυχισμένο το γεγονός ότι μπόρεσα να το κάνω αυτό για τη θεία μου», δήλωσε ο Pranger, 34 ετών.
«Αφού ταυτοποιήθηκε ο Allen, ήμουν τόσο ενθουσιασμένος και μετά από το γεγονός αναρωτήθηκα:’Και τώρα τι; Πήρα απαντήσεις, αλλά τι γίνεται με όλες τις άλλες οικογένειες;’» πρόσθεσε ο Pranger.
Τα γνωστά θύματα
Ο Jellison δήλωσε ότι περίπου 40 δείγματα DNA έχουν υποβληθεί από ανθρώπους που πιστεύουν ότι κάποιος αγνοούμενος συγγενής τους μπορεί να έχει σκοτωθεί από τον Baumeister.
Ο ιατροδικαστής και οι συνεργάτες του ελπίζουν να λάβουν περισσότερα δείγματα DNA από συγγενείς ανδρών από όλες τις ΗΠΑ που εξαφανίστηκαν μεταξύ των μέσων της δεκαετίας του 1980 και των μέσων της δεκαετίας του 1990.
Σημείωσαν ότι οι άνδρες μπορεί να ταξίδευαν και να σταμάτησαν στην Ινδιανάπολη για να επισκεφθούν φίλους ή να δοκιμάσουν τη νυχτερινή ζωή της.
Μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες έχουν εξάγει οκτώ μοναδικά προφίλ DNA – όλα ανδρικά – από περισσότερα από 70 από τα 100 οστά που έστειλε στο εργαστήριο της αστυνομίας της Ιντιάνα η δρ Krista Latham, διευθύντρια του Κέντρου Ανθρώπινης Ταυτοποίησης.
Ένα από αυτά ταυτίζεται με δείγματα DNA που δόθηκαν από τη μητέρα και την αδελφή του Livingston.
Τέσσερα ταίριαζαν με τέσσερις από τους οκτώ άνδρες που αναγνωρίστηκαν για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1990: Jeffrey Jones, Manuel Resendez, Johnny Bayer και Richard Hamilton.
Τα άλλα τρία προφίλ DNA παραμένουν αγνώστου ταυτότητας και τα δύο εξακολουθούν να υποβάλλονται σε δοκιμές.
Αυτά τα τρία αύξησαν τα πιθανά θύματα του Baumeister σε 12.
Ο Jellison και οι συνεργάτες του λένε ότι η προσπάθειά τους για την ταυτοποίηση θα μπορούσε να διαρκέσει αρκετά ακόμη χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Φόρος τιμής στους νεκρούς
Τα περισσότερα από τα οστά ήταν θρυμματισμένα και καμένα, μειώνοντας τη δυνατότητά τους να αποδώσουν αξιοποιήσιμο DNA.
Η Latham, καθηγήτρια βιολογίας και ανθρωπολογίας, δήλωσε ότι τα θραύσματα οστών που είναι σε κακή κατάσταση κρατούνται με την ελπίδα ότι μελλοντικές τεχνολογίες DNA θα μπορέσουν να ξεκλειδώσουν τα μυστικά τους.
Πρόκειται για άτομα που είχαν περιθωριοποιηθεί στη ζωή. Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι αυτό δεν θα συνεχιστεί και στο θάνατο
Σημείωσε ότι ορισμένοι από τους άνδρες μπορεί να είχαν αποξενωθεί από συγγενείς ή να είχαν εξοστρακιστεί λόγω της σεξουαλικότητάς τους.
Κανείς μπορεί να μην τους είχε προσέξει όταν εξαφανίστηκαν.
«Πρόκειται για άτομα που είχαν περιθωριοποιηθεί στη ζωή. Και πρέπει να βεβαιωθούμε ότι αυτό δεν θα συνεχιστεί και στο θάνατο», δήλωσε η Latham.