Χάρη στο δημοκρατικό «μπαράζ», ο λαός στην Γαλλία υπερασπίστηκε τις αξίες της δημοκρατίας, υποβιβάζοντας την ακροδεξιά στην τρίτη θέση – Έχοντας κερδίσει, η Αριστερά καλείται να μην αποτύχει
Η ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν ηττήθηκε, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, ενώ η ενωμένη Αριστερά νίκησε, χάρη στο δημοκρατικό μέτωπο που συγκροτήθηκε και σε αυτές τις εκλογές στην Γαλλία.
Το απίστευτο σενάριο αυτού του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών, κόντρα στα οδυνηρά αποτελέσματα του πρώτου γύρου, είδε το Νέο Λαϊκό Μέτωπο να βγαίνει πρώτο, την προεδρική πλειοψηφία του Εμανουέλ Μακρόν να «σκαρφαλώνει» στη δεύτερη θέση και τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό μόλις στην τρίτη θέση, παρόλο που θεωρούνταν φαβορί μετά τον θρίαμβό του την προηγούμενη Κυριακή.
Η ανατροπή έγινε στην Γαλλία, ωστόσο, βιώνει ξανά και ξανά την αγωνία του ακροδεξιού κίνδυνου, η οποία, όπως λέει και η Λεπέν, «απλώς αναβάλλεται» μέχρι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Και αυτό κάτι σημαίνει για τις δυνάμεις του λεγόμενου «δημοκρατικού κόσμου»
Αυτό το δημοκρατικό μέτωπο, για το οποίο είχε ειπωθεί και γραφτεί στην Γαλλία ότι πέθαινε, αποφασίστηκε γρήγορα από την Αριστερά το βράδυ της 30ής Ιουνίου, με το μεγαλύτερο μέρος της προεδρικής πλειοψηφίας να το ακολουθεί, και έτσι πέτυχε το σημαντικότερο όλων: να αποτρέψει την άνοδο της ακροδεξιάς στην εξουσία.
Η πολιτική ωριμότητα των Γάλλων… έστω και στον β’ γύρο
Για άλλη μια φορά, ο γαλλικός λαός επέδειξε εξαιρετική πολιτική ωριμότητα, που μπροστά στην απειλή που δέχεται η δημοκρατία δεν επέλεξε τον «καναπέ», ούτε τις παραλίες των ακριβών γαλλικών θερέτρων, καθώς προσήλθε μαζικά και τις δύο Κυριακές, για να υπερασπιστεί τις αξίες που κληρονομήθηκαν από τον Διαφωτισμό, αξίες τις οποίες ο Εθνικός Συναγερμός, στην πραγματικότητα, συνεχίζει να απειλεί.
Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι ο ίδιος λαός που ανέβασε στην κορυφή την ακροδεξιά στον πρώτο γύρο και κόντεψε να την «εγκαταστήσει» στο Ελιζέ σε προηγούμενες προεδρικές εκλογές.
Λέγοντας τελικά «όχι» σε μια ακροδεξιά κυβέρνηση, ο γαλλικός λαός απέρριψε την ιδέα μιας ξενοφοβικής, κακοφορμισμένης, εσωστρεφούς Γαλλίας, όπου το κράτος δικαίου θα είχε αναμφίβολα διαβρωθεί σταδιακά.
Οι Γάλλοι, από την αριστερά, το κέντρο και τη δεξιά, που αρνήθηκαν να δουν την ακροδεξιά να παίρνει την εξουσία, έσωσαν, κατά κάποιο τρόπο, την ιδέα που έχουν για τη δημοκρατία.
Οι ευθύνες της Αριστεράς
Η ενωμένη αριστερά ήταν η πρώτη, και με πολύ σαφή τρόπο, που ζήτησε από τους ψηφοφόρους να βάλουν φραγμό. Κατά κάποιον τρόπο ανταμείφθηκε, αφού οι Γάλλοι την έβαλαν επικεφαλής σε αυτό τον δεύτερο γύρο. Φυσικά, η πλειοψηφία της είναι μόνο σχετική, αλλά την υποχρεώνει να ανταποκριθεί στην ωριμότητα του εκλογικού σώματος.
Καλείται να το πράξει, εφαρμόζοντας το πρόγραμμά της, το οποίο υπόσχεται μεγαλύτερη ισότητα και προσοχή στα κοινωνικά ζητήματα, επαναφέροντας τα σχολεία στο επίκεντρο του δημοκρατικού συμφώνου, επιβραβεύοντας τους εκπαιδευτικούς, αλλάζοντας τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, όπως ήδη υποσχέθηκε ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, και προσπαθώντας να απαντήσει στο αίσθημα παρακμής που τροφοδοτεί την ψήφο στην ακροδεξιά.
Η ακροδεξιά δεν θα φύγει
Ωστόσο, όπως είπε στις πρώτες δηλώσεις της η Μαρίν Λεπέν, «έχω πολύ μεγάλη εμπειρία για να απογοητευτώ από ένα αποτέλεσμα όπου διπλασιάζουμε τον αριθμό των βουλευτών μας». Και έχει δίκιο, αν αναλογιστεί κανείς πως ο Εθνικός Συναγερμός και οι σύμμαχοί του φαίνεται ότι θα κερδίσουν από 138 έως 145 έδρες στην γαλλική Εθνοσυνέλευση, σε σύγκριση με τους 89 βουλευτές που είχε στην προηγούμενη σύνθεση.
Η ανατροπή έγινε στην Γαλλία, ωστόσο, βιώνει ξανά και ξανά την αγωνία του ακροδεξιού κίνδυνου, η οποία, όπως λέει και η Λεπέν, «απλώς αναβάλλεται» μέχρι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Και αυτό κάτι σημαίνει για τις δυνάμεις του λεγόμενου «δημοκρατικού κόσμου» στην Γαλλία και σε όλη την Ευρώπη, ως προς τους λόγους που οδηγούν τον κόσμο στην ακροδεξιά ψήφο. Λέγεται αποτυχία κοινωνικής πολιτικής και δεν αφορά μόνο στον Εμανουέλ Μακρόν.